Przemęcki Rajd Konny „DĘBOWYM SZLAKIEM”

Po kilku latach przerwy powróciliśmy na konne szlaki. 20 października br. ponad 70 uczestników, wierzchem, w bryczkach i na wozie, ruszyło na trasę Przemęckiego Rajdu Konnego. Trakt wyprawy wiódł „Dębowym szlakiem” z Moch przez Punkt Lehmanna, Wieleń i Kaszczor do „Zimnych Wód” i z powrotem do Moch.
Uczestników rajdy na starcie przywitał Wójt Gminy Przemęt Janusz Frąckowiak, który życzył wielu dobrych wrażeń, wspominając, iż na trasie jest wiele ciekawym miejsc do zobaczenia.
Rajd prowadził komandor wyprawy Zbigniew Józefowski oraz Maciej Ratajczak z Gminnego Centrum Kultury i Biblioteki w Przemęcie, które wspólnie z Gminą Przemęt było organizatorem rajdu. Nieoceniona okazała się pomoc Jolanty Flieger i Elwiry Michalewicz z GCKiB.
Wycieczka udała się wyśmienicie. Pogoda tego dnia dopisała więc na trasie było bardzo przyjemnie. Panowała też przyjacielska atmosfera. Była to okazja do spotkania i porozmawiania dla osób, które w większości znały się już z poprzednich edycji rajdów. Ale byli też i nowi, którym bardzo spodobała się ta forma spędzania wolnego czasu.
Podczas wyprawy nie zabrakło też smacznego posiłku. Pyszna zupa borowikowa oraz gulasz z kaszą i buraczkami na ciepło czekały na uczestników wyprawy „na Zimnych Wodach” koło Kaszczoru. To bardzo urokliwe miejsce w środku lasu, nad dwoma niewielkimi stawami, które już wiele razy było miejscem postojów rajdów organizowanych w Gminie Przemęt. A jeśli las to też grzyby. Wiele osób ruszyło w zagajniki w ich poszukiwaniu i trzeba powiedzieć, że każdy znalazł sporą ilość.
Na pamiątkę wyprawy uczestnicy otrzymali pamiątkowe breloczki 800-lat Ziemi Przemęckiej. – To tu, w okolicy Zimnych Wód i Białej Góry koło Kaszczoru prawdopodobnie znajdowała się miejscowość Ptowo – miejsce pierwszej lokacji zakonu cystersów na Ziemi Przemęckiej – wyjaśnił Maciej Ratajczak, nawiązując do 800-letniej historii tego terenu.
Na koniec wielu, jeśli nie wszyscy, uczestnicy rajdu zapowiedzieli udział w wiosennej wyprawie. Do zobaczenia więc na wiosnę, choć, kto wie, może zimą uda się zorganizować kulig.